Eymen'in Çimen Topu

İnsanı seven; insanlara, hayvanlara, çevreye zarar vermeyen bir çocuk yetiştirmek istiyorsak, öncelikle çocuğumuza zaman ayırmalıyız. Doğruyu, yanlışı, güzeli, çirkini göstererek öğretmeliyiz. Her canlının önemli ve değerli olduğunu her fırsatta hatırlatmalıyız. Sadece ben bilinci ile değil, biz bilinciyle yetişmesini sağlamalıyız. Tabii ki bunun için, biz ebeveynlere çok büyük görevler düşüyor. Öncelikle şunu söylemek istiyorum ki, doğayı seven çocuk, hayatı da sever. Hayatı seven çocuk ise, hayatın içindekileri de sever. Çevreme baktığımda, kız çocukları yapısı gereği biraz daha narin ve hassas, erkek çocukları ise daha hareketli, kızlara oranla biraz daha agresif ve daha şiddete elverişli yapıdalar diyebilirim. Evde oynamış oldukları oyuncaklara bile baktığımızda, kızlar oyuncak bebekle oynarken, erkekler biraz daha macera yüklü oyunları, hatta bazen tabancalı oyunları tercih ediyorlar. Bu konuda çok çok dikkat etmiş olmama rağmen, geçen haftalarda oğlum bilgisayar üzerinden oynanan bir oyun istedi. Nasıl bir oyun olduğunu bilmediğim için, önce bir araştırayım dedim. Oyunun adını bir kenara yazdım ve internetten bakayım dedim. Karşıma çıkan tablo ise, ellerinde kocaman silahlar olan bir sürü adam... Ürkütücü bir görüntü. Oğluma, kesinlikle bu oyunu alamayacağımızı, çok istiyorsa tatilde oynaması için başka bir oyun seçebileceğimizi söyledim. O da bana, sınıfında herkesin bu oyunu oynadığını, kendisinin de oynamak istediğini söyledi. Tabii ki almadık. Ancak sınıfında 25 kişi olduğunu, bunların yarısının erkek olduğunu düşündüğümde, sadece bir sınıfta en az 12 kişinin bu oyunu oynadığını ve 7'li, 8'li yaşlarda şiddette nasıl tanışıldığını anlamanın hiç de zor olmadığını açık bir şekilde gördüm.
Geçenlerde, bir yazı okumuştum ve çok hoşuma gitmişti. Osmanlı' da kasaplara altı ayda bir izin verilir ve bahçıvanlık işleriyle uğraşmaları sağlanırmış. Çünkü kasaplık sürekli et kesme ve kan ile bağlantılı olduğundan, o kişilerin merhamet gibi insani duygularının bahçe işleriyle ilgilenerek körelmememesi sağlanıyormuş. Ne kadar ince bir düşünce, değil mi?
Bu yazıyı okuduktan sonra, çocuklarla biraz daha insan-hayvan-doğa üçgeninin önemini ve değerini pekiştirmem gerektiğini düşündüm. Bu yüzden hemen bir çiçekçiden toprak ve çimen tohumu aldım. Bu sefer saksıya ya da kavanoza dikmemeye karar verdim. Bu yüzden çiçekçide gördüğüm, futbol topu şeklinde küçük bir saksı aldım. Eve getirdikten sonra büyük oğlum Eymen'e, onun için bir süprizim olduğunu söyledim. Çantamın içerisinden çıkarttığım futbol topu şeklindeki minik saksıyı,
küçük bir poşetin içerisindeki toprağı ve çimen tohumlarını gösterdim. Ne yapacağımızı hemen anladı ve heyecanla hemen başlamak istediğini söyledi. Futbol topu şeklindeki minik saksımızın üst kapağını açarak, içerisine poşetimizin içerisindeki toprağı doldurduk ve toprağın üzerine çimen tohumlarını serpiştirdik. Eymen'e tohumlarımızın büyümesi ve yetişmesi için nelere ihtiyaçları olduğunu sordum. O da bana ilk olarak su ve ışık gerekli olduğunu söyledi. Ben de doğru söyledigini onaylayarak, hemen su ile başlamasını söyledim. Mutfaktan bir şişe su getirdi ve tohumlarımızın üzerine bir miktar su döktü. Ben de ona, minik saksımızı camın önüne koymasını, böylece güzelce ışık alabileceğini söyledim. Büyük bir sevinçle, saksıyı camın önüne yerleştirdi. Tohumumuzun su ve ışık dışında bir de sevgiye ihtiyacı olduğunu ekledim. Bütün canlıların (insanın, hayvanın, bitkilerin) sevgiye ihtiyacı olduğunu, sevgiyle hayatın daha güzel olduğunu, daha güzel yaşamak için, daha güzel yaşatmak gerektiğini söyledim. Bu yüzden insanlara, hayvanlara ve de diğer canlılara zarar vermenin, en çok kendine zarar vereceğini ekledim. İnsana zarar verirse, cezasını hapiste çekeceğini; hayvana ya da doğaya zarar verirse de doğal denge bozulacağınadan, daha kalitesiz bir ortamda yaşayacağını ve böylece cezasını yaşam boyu her yerde çekeceğini söyledim.
Bu konuşmayı da yaptıktan sonra, minik saksımızdaki çimlerimizi her gün sevgiyle sulayacağımıza söz verdik. (Çimlerimiz büyüyünce fotoğraflarını paylaşacağız.)