Makarnadan Kolye

Büyük oğlum Eymen'in doğum günü Mayıs ayında olmasına rağmen, şimdiden hayaller kurmaya başladı. Hangi arkadaşlarını doğum gününe çağıracağını, nasıl bir pasta istediğini, ne tür hediyeler gelebileceğini tasarlamaya ve bunları dillendirmeye başladı. Ben de ona, o güne kadar fikirlerinin değişeceğini, şimdilik çok fazla plan yapmaması gerektiğini, önümüzde daha uzun bir zaman olduğunu söyledim. Geçen hafta benden lego isterken, bu hafta başka bir oyuncak istediğini, haftaya muhakkak fikrinin yeniden değişeceğini, hatta doğum günü yaklaşırken bambaşka bir fikir sahibi olacağını söyledim. O da çocukluğun vermiş olduğu enerji ve heyecan ile isteklerini hala sıralamaya devam etti. Ben de ona, benim doğum günümde onun bana ne alacağını sordum. O da şöyle bir duraksayarak ve biraz da düşünerek "bilmem" diye cevap verdi.  Ben de ona, benim için çok güzel bir mektup yazmasını ve bana çok güzel bir kolye yapmasını söyledim. O da bana mektup yazabileceğini ama kolye yapmasını bilmediğini ve çok zor olduğunu düşündüğünden dolayı yapamayacağını söyledi. Ben de ona tamam diyerek mutfağa geçtim. Evde delikli makarna olup olmadığına baktım ve olduğunu görünce hemen oğlumu yanıma çağırdım. Ona makarnaları göstererek, bunlardan çok mükemmel bir kolye yapılabileceğini ve isterse hemen bugün başlayabileceğimizi söyledim. O da daha önce hiç görmediği bu kolye yapımını öğrenmek istediği ve ilgisini çektiği için, heyecanlanarak "tamam" dedi. Ona masaya oturmasını ve beni beklemesini, benim hemen malzemeleri hazırlayıp önüne getireceğimi söyledim. Sulu boyalarımızı, fırçamızı, makarnaları ve bir tane ipi önüne bıraktım. Ona nasıl yapılacağını, yani makarnaları rengarenk boyaması gerektiğini, daha sonra ipe dizip kolye şekline getirmesi gerektiğini anlattım. İsterse birlikte yapabileceğimizi, isterse de yalnız yapabileceğini söyledim. O da yalnız yapmak istediğini, çünkü yapacağı kolyeyi bana hediye edeceği için, benim görmemem gerektiğini söyledi. Ben de tamam diyerek odaya geçtim ve bir kitap alıp sessizce okumaya başladım. Biraz sonra yanıma gelip, gözlerimi kapatmamı ve o aç demeden açmamamı söyledi. Ben de o aç diyene kadar bekledim ve aç dediğinde, sarı kırmızı renklerden oluşan çok güzel bir makarnalı kolye ile karşılaştım. Çok beğendiğimi ve hemen boynuma takmak istediğimi söyledim. O da yaparken çok zevk duyduğunu, kendisinin artık kolye ustası olduğunu söyledi. Ben de "evet" diyerek onayladım ve başını okşayarak teşekkür ettim. Bir tane de öğretmeni için yapıp yapamayacağını sorduğunda, tabii ki yapabileceğini söyledim. Biraz sonra sarı,kırmızı ve siyah renklerden oluşan bir kolye ve kırmızı-beyaz renklerinden oluşan başka bir kolye ile geldi ve bunları da yarın öğretmenine götüreceğini söyledi. Ben de ona niye bu renkleri kullandığını sorduğumda, öğretmeninin Alman olduğu için, Alman bayrağı renklerinde bir kolye taşımayı isteyeceğini ve bu yüzden ona bu renkleri seçtiğini, ayrıca kendisinin de Türk olduğu için, Türk bayrağının renklerini taşıyan bir kolye hediye etmek istediğini söyledi. Ben de öğretmeninin her ikisini de çok beğeneceğini söyleyerek onu motive ettim. Bu şekilde hem kendisi çok güzel ve eğlenceli bir vakit geçirmiş oldu, hem de ben sessiz bir ortamda kitabından bir bölüm okuyabilme fırsatı elde etmiş oldum. Ayrıca oğlum, yeni bir şeyler öğrenme fırsatı elde etmiş ve değişik malzemelerden değişik tasarımlar oluşturma imkanı bulmuş oldu. Çocuğunuzun evde canı sıkıldığında ve farklı arayışlar içerisine girdiğinizde, yapmanızı tavsiye edebileceğim çok güzel ve eğlenceli bir aktivite. Ayrıca bu çalışma sonucunda çocuğunuz ortaya kolye gibi kullanılabilecek yeni bir ürün ortaya çıkardığı için, kendine olan güveni de gelişecektir. Yaparken kullanılacak malzemelerimiz ise sadece makarna, boya ve ip olduğundan; her an,her dakika yapmaya müsait bir çalışmadır. Yapacak olan herkese bol eğlenceler.