28 Days Blog Challange 8

8. Kolaya kaçıyorum, yazıyı sen yazmak zorunda değilsin. Bırak da bizim için seçtiğin 3 alıntıyı okuyalım bugün.

Geçen hafta Eymen'le ikinci kez okuduğumuz Küçük Prens kitabını çok seviyorum. Bu defa Almanca'sını ve Türkçe'sini paralel okuduk. Bir sayfasını  Türkçe dilinde, diğer sayfasına Almanca dilinde okuyarak ilerledik. Hiç sıkılmadan, oyun tadında okumuş olduk. Üç alıntıyı da kitap henüz elimizin altındayken hemen buradan yapmak istiyorum. Okurken bazı sözlerin altını da çizdik. En beğendiklerimiz de bunlar:

1) Büyükler sayılara bayılırlar. Tutalım, onlara yeni edindiğiniz bir arkadaştan söz açtınız, asıl sorulacak şeyleri sormazlar. Sesi nasılmış, hangi oyunları severmiş, kelebek biriktirir miymiş, sormazlar bile. “Kaç yaşında?” derler. “Kaç kardeşi var? Kaç kilo? Babası kaç para kazanıyor?” Bu türlü bilgilerle onu tanıdıklarını sanırlar. 
Deseniz ki, “Kırmızı kiremitli güzel bir ev gördüm. Pencerelerinde saksılar, çatısında kumrular vardı.” Bir türlü gözlerinin önüne getiremezler bu evi. Ama, “Yüz bin liralık bir ev gördüm,” deyin, bakın nasıl “Aman ne güzel ev!” diye haykıracaklardır. 

2) "Kendini beğenmiş insanlar başkalarını kendine hayran sanır."

3) "Eğer kelebekleri tanımak istiyorsam, iki üç tırtıla da katlanmak zorundayım."